"कुतूहल"
परवा "बालक-पालक" हा बहुचर्चित मराठी चित्रपट पहिला आणि "बी-पी" ह्या तथाकथित झाकल्या मुठीची नवीन उकल करणारा एक चित्रपट बघितला असं वाटे पर्यंत एक गोष्ट अतिशय प्रकर्षाने लक्षात आली की जगात फक्त दोनच जाती आहेत एक "नर" आणि दुसरी "मादी"! जे काही कुतूहल आहे ते ह्याच दोन घटकांभोवती फिरतं आहे. ह्या कुतूहलातून जर मोठी माणसं सुटली नाहीत तर ही अर्धवट वयातली कच्चं ज्ञान असलेली मुलं तरी कशी सुटतील? मला आत्ता वयाची चाळीशी आली तरी ह्या विषयावर लिहिताना पन्नास वेळा विचार करावा लागला कारण उभ्या आयुष्यात ह्या विषया
माझ्या मुलाच्या शाळेत गेल्यावर्षी "Health Education" च्या खाली ह्या "कुतूहलाशी" त्यांची पहिली ओळख करून देण्यात आली पण त्या आधी घरी एक पत्रक आलं ज्यात मुलांना नक्की काय सांगणार आहेत ह्याची माहिती होती आणि पालकांची त्यासाठी संमती हवी होती. दुसऱ्या दिवशी माझा मुलगा घरी आला आणि त्याने सांगितलं की त्याला "Health Education" मध्ये जायचं नाहीये कारण त्याचे दोन मित्र जाणार नहियेत. मला जरा नवल वाटलं म्हणून मी एका मुलाच्या आईला ह्याबद्दल बोलायला फोन केला तर तिने मला सांगितलं की; "हे जरा लवकरच होतंय सगळं, मुलं किती लहान आहेत अजून आणि हे असलं घाणेरडं ऐकून त्यांच्या मनावर किती परिणाम होईल?". मी स्तब्ध झाले कारण काळ बदलला आहे ह्याकडे पालक किती दुर्लक्ष करताहेत ह्याची परत एकदा जाणीव झाली. म्हणजे आजूबाजूला जे चाललं आहे ते मुलं वजा करून जाताहेत का? त्यांना नसतील प्रश्न पडत? की उठसूट हे बाया बुवे टीव्हीवर,जाहिरातीत,मासिकांच्यात पापे घेतात, मिठया मारतात, बिचवर लोळतात म्हणजे नक्की "हे" आहे काय? आपल्यापैकी प्रत्येकाच्या मुलांनी एकदा तरी "बाळ कसं होतं?" हा प्रश्न विचरून आपल्याला कोड्यात टाकलेलं असतं. मी माझ्या मुलाला सांगितलं होतं कि मी त्याला "दवाखान्यात" बुक केलं होतं (माझं नशीब कि त्याने रिसीट मागितली नाही). हे तेवढ्यापुरतं ठीक आहे पण मुलांच्या आणि मुलींच्या आयुष्यात पहिले स्त्री पुरुष त्यांचे आई-वडील असतात आणि अशी वेडी वाकडी माहिती मिळून काहीवेळेला मुलांच्या मनात आई वडिलांच्या बदल दुराग्रह/राग निर्माण होऊ शकतो.
बरं हे जे "कुतूहल" आहे नं हे फक्त "मिलनाची माहिती" ह्यापेक्षा खूप जास्त आहे. ह्यात जबाबदारीची जाणीव आहे, स्त्री बद्दलचा आदर आहे आहे त्यावेळेलाच प्रेमाचाही जबाबदार स्वीकार आहे. ज्याचं "कुतूहल" ह्या मार्गांनी शमतं तोच भावी आयुष्यात एक चांगला नागरिक बनू शकतो. माझ्या आठवणीत लहानपणी "केअर-फ्री" ची जाहिरात आली की "हे धरणी मला पोटात घे" असं व्हायचं कारण "महिन्याचं ते गुपित" फक्त बायकांपुरतंच असावं असा दंडकच होता जणू. काही नियम आणि चौकटी अबोल असतात पण त्या जर वेळीच बोलक्या झाल्या तर समाजालाच त्याचा फायदा आहे हे कळायची वेळ खरं तर उलटून गेली आहे. हल्ली बहुतेक शाळांमध्ये " "Health Education" आहे, पण तुम्ही जर ह्याच कुतूहलातून तुमच्या तरुणपणी गेला असाल तर तुमच्या बालकाचे पालक तुम्ही व्हा आणि त्याच्या खांद्यावर हात ठेऊन म्हणा,"बोल मित्रा"!
